Połączenia miednicy i ich rozwój w ontogenezie
Kość miedniczna zaliczana jest do największych kości szkieletu. W dzieciństwie aż do okresu pokwitania, składa się z trzech części oddzielonych od siebie warstwą chrząstki: kości biodrowej, kości kulszowej i kości łonowej. Dopiero w wieku około 16 do 18 roku życia następuje zrost kości w jedną część w obrębie dużej panewki stawowej. Kość łonowa i kulszowa ograniczają duży otwór zasłonowy. Kość biodrowa stanowi górno - tylną część kości miednicznej.
STAW KRZYŻOWO - BIODROWY (articulatio sacroiliaca)
-
powierzchnie stawowe: powierzchnie uchowate kości krzyżowej i biodrowej
-
to staw wolny płaski
-
więzadła:
-
krzyżowo - biodrowo brzuszne, grzbietowe i międzykostne (ligg. sacroiliaca ventralia, dorsalia et interossea) - to bardzo silne i krótkie więzadła biegnące od jednej kości do drugiej
-
biodrowo - lędźwiowe (lig. iliolumbale) - między wyrostkami żebrowymi IV i V kręgu lędźwiowego a grzebieniem biodrowym i powierzchnią górną k. krzyżowej.
-
krzyżowo - guzowe i krzyżowo - kolcowe (lig. sacrotuberale et lig. sacrospinale) - biegną od tyłu kości krzyżowej i guzicznej do kolca kulszowego.
-
błona zasłonowa i więzadło pachwinowe (membrana obturatoria et lig inguinale) błona zamyka otwór zasłoniony, więzadło biegnie od kolca biodrowego do guza łonowego
SPOJENIE ŁONOWE (symphysis pubica)
-
Utworzony przez powierzchnie kości łonowych, między którymi znajduje się krążek międzyłonowy (discus interpubicus).
-
Spojenie wzmacniają dwa więzadła:
-
łonowe górne (lig. pubicum superius) - przebiega między guzkami łonowymi kości łonowych
-
łukowate łonowe (lig. arcuatum pubis) - to u mężczyzn sklepienie kąta podłonowego, a u kobiet łuku łonowego.