Śledź nas na:



Budowa, funkcje i osobniczy rozwój czaszki

Ściana górna czaszki:

Stanowi jej sklepienie i jest utworzona przez łuskę kości czołowej i część przednią sklepienia głowy, dwie kości ciemieniowe oraz część łuski kości potylicznej stanowiącą potylicę sklepienia czaszki. Powierzchnia zewnętrzna sklepienia jest gładka i wypukła. W lini pośrodkowej ciemienia biegnie szew strzałkowy. W przedniej części sklepienia styka się on ze szwem wieńcowym. Punkt styku obu szwów nosi nazwę bregma. Z tyłu szew strzałkowy łączy się ze szwem węgłowym. Miejsce zetknięcia tych szwów nosi nazwę lambda.

Ściana przednia czaszki:

Tworzy właściwy koniec twarzy. Jej górną granicę stanowią łuki brwiowe, boczne - kości jarzmowe i gałęzie żuchwy, a dolną trzon żuchwy. Centralną część ściany przedniej zajmują trzy duże otwory: wejście do oczodołu a między i poniżej otwór gruszkowaty prowadzący do części kostnej jamy nosowej.

Ściana tylna czaszki:

Jest nieregularnie okrągła. Składają się na nią tylne części kości ciemieniowych, część łuski kości potylicznej i części sutkowe kości skroniowych. W linii pośrodkowej łuski kości potylicznej wznosi się guzowatość potyliczna zewnętrzna. Obustronnie od niej biegnie kresa karkowa górna, a ku dołowi grzebień potyliczny zewnętrzny. Od niego obustronnie odchodzi kresa karkowa dolna.

Ściana boczna czaszki:

Utworzona jest przez boczne części kości czołowej i ciemieniowych, skrzydło większe kości klinowej, kość skroniową oraz potyliczną. Charakterystycznym elementem bocznej ściany czaszki jest łuk jarzmowy. Na bocznej ścianie czaszki biegnie ku górze kresa skroniowa. Wyrostek jarzmowy kości skroniowej rozpoczyna się dwiema odnogami: przednią i tylną. Odnoga przednia odgranicza od przodu dół żuchwowy oraz guzek stawowy. Do tyłu i poniżej od tylnej odnogi łuku jarzmowego leży otwór słuchowy zewnętrzny.

Ściana dolna czaszki:

Stanowi ona podstawę zewnętrzną czaszki, bez żuchwy. Granice przednią tworzą wyrostki zębodołowe szczęk. Dalszy ciąg granicy bocznej tworzy brzeg kości jarzmowej, łuk jarzmowy i wyrostek sutkowaty kości skroniowej oraz kresa karkowa górna.

Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki:

Jest wymodelowana przez podstawę mózgowia i stanowi jej dokładne odbicie. Ukształtowana jest w postaci trzech dołów czaszki: przedniego, środkowego i tylnego.

 

POŁĄCZENIA KOŚCI CZASZKI

Większość połączeń między kośćmi czaszki stanowią szwy - jedna z odmian więzozrostu. Nazwa szwu odpowiada zwykle obu łączącym się kościom, np. klinowo - czołowy. Tylko szwy łączące kości sklepienia czaszki noszą nazwy odrębne, np. szew wieńcowy.

Czaszka noworodka zawiera nieskostniałe pozostałości czaszki błoniastej, w postaci ciemiączek (fanticuli). Występują one w miejscach łączenia się kości sklepienia.

  • Ciemiączko czołowe - leży na skrzyżowaniu szwu wieńcowego, strzałkowego i istniejącego jeszcze w tym okresie życia szwu czołowego. Zarasta się ono w trakcie drugiego roku życia.

  • Ciemiączko potyliczne - występuje między szczytem łuski kości potylicznej a kośćmi ciemieniowymi.

  • Ciemiączko klinowe - położone jest między kością ciemieniową a skrzydłem większym kości klinowej

  • Ciemiączko sutkowe - leży u zbiegu kości ciemieniowej, skroniowej i potylicznej. To pozostałość czaszki chrzęstnej.

 



Zobacz także