Śledź nas na:



Morfologia kręgosłupa z uwzględnieniem różnic w budowie kręgów poszczególnych jego odcinków

Długość kręgosłupa u człowieka dorosłego wynosi około 70 - 75 cm co stanowi w przybliżeniu 40 - 45% długości ciała. Na długość tą składają się w około ¾ wysokości trzonów kręgów, a w około ¼ wysokości krążków międzykręgowych.

 

 

 

Trzony

Otwory kręgowe

Wyrostki kolczyste

Wyrostki poprzeczne

Inne

Szyjne

Niskie, nieco siodełkowate, powierzchnia górna i dolna

Duży w kształcie trójkąta z zaokrąglonymi rogami

Krótkie rozdwojone,prawie poziome.tylko w 7 kręgu nie są rozdwojone i długie

Stosunkowo krotkie, rrozdwojone na końcach w post.aci guzka przedniegi i  tylnego

 

Piersiowe

Kształt klinowaty,wyr. przed.więk.od tyln

Zbliżony do okręgu, stosunkowo małe

Długie, skier.owane w dół,zachodzące na siebie

Silnie rozdwojone na końcach,zgrubiałe, mają dołki

Dołki żebrowe

Lędźwiowe

Duzy,prawie okrągły

Bardziej trójkąt.ne niż  okrągłe

Zgrubiałe na końcach, nie zachodzą na siebie

Żebra silnie rrozwinięte, wysokie,płaskie pozost.po żebr.lędźw.

Wyr. dodatk.

Siła nośna kręgosłupa wynosi około 350 kg. Kręgosłup jest wężowato wygięty w części szyjnej i lędźwiowej kręgosłup jest skierowany wypukłością do przodu i te krzywizny to lordozy. W odcinku piersiowym i krzyżowym występują kifozy - krzywizny skierowane wypukłością do tyłu.

Połączenia kręgosłupa z uwzględnieniem stawu szczytowo potylicznego i szczytowo obrotowego:

Kręgi ruchomej części kręgosłupa są połączone ze sobą za pomocą krążków międzykręgowych, symetrycznych stawów oraz licznych więzadeł.

Krążki międzykręgowe (disci intervertebrales) - potocznie zwane dyskami. Stanowią płaskie płytki chrzęstne leżące między trzonami sąsiadujących kręgów. Jest ich 23 i stanowią ok. 25% wysokości kręgosłupa. Ich wysokość wzrasta od góry ku dołowi i najwyższa jest w okolicy lędźwiowej. U osobnika dorosłego pierwszy krążek znajduje się między trzonem II i III kręgu szyjnego a ostatni między V kręgiem lędźwiowym a kością krzyżową.

Między łukami kręgów znajdują się 23 pary stawów międzykręgowych. Utworzone są przez wyrostki stawowe górne i dolne kręgów. Występują liczne więzadła:

  • podłużne przednie (lig. longitudinale anterius) - od guzka gardłowego leży na przedniej powierzchni trzonów kręgów, od kości potylicznej po powierzchnię miedniczna kości krzyżowej.

  • podłużne tylne (lig. longitudinale posterius) - leży na tylnej powierzchni trzonów kręgów, wewnątrz kanału kręgowego. Więzadła podłużne hamują ruchy zgięcia kręgosłupa do przodu i do tyłu.

  • żółte (ligg. flava) - rozpięte są między łukami sąsiednich kręgów, najsilniejsze są w odcinku lędźwiowym

  • międzypoprzeczne (ligg. intertransversaria) - łączą wyrostki poprzeczne sąsiednich kręgów, najsłabiej rozwinięte w części szyjnej kręgosłupa

  • międzykolcowe (ligg. interspinalia)

  • nadkolcowe (ligg. supraspinalia)

  • karkowe (lig. nuchae) - to przedłużenie więzadła nadkolcowego.

 

Połączenie kręgosłupa z głową:

Stawy szczytowo - potyliczne (art.-nes. atlantooccipitales) - łączą kłykcie potyliczne z dołkami stawowymi górnymi kręgu szczytowego. Stawy te są wzmocnione błoną szczytowo potyliczną przednią i tylną.

Stawy szczytowo - obrotowe (art.-nes. atlantoaxiales) - występują między kręgiem szczytowym i obrotowym. Mają wspólny aparat więzadłowy:

Więzadło krzyżowe kręgu szczytowego (lig. cruciforma atlantis) - dzieli się na:

  • więzadło poprzeczne (lig. transversum atlantis) - rozpięte między częściami bocznymi kręgu szczytowego.

  • pęczki podłużne (fasciculi longitudinales) - przyczepiają się do otworu wielkiego kości potylicznej i do tylnej powierzchni trzonu kręgu obrotowego

  • więzadło wierzchołka zęba (lig. apicis dentis) - łączy szczyt zęba z otworem kości potylicznej

  • więzadła skrzydłowate (ligg. alaria) - biegną od strony bocznej zęba skośnie do przyśrodkowej strony kłykci potylicznych

 



Zobacz także